"Bir müddet sustuk...
kafamın içinde ona söylenecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyordum, senelerce söylense bitmeyecek şeyler...
fakat hiçbiri şu anda aklıma gelmiyordu. o da, birşey demeden önüne bakıyordu. sağ dirseğini masaya dayamıştı.
eli beyaz örtünün üzerine şöylece bırakılıvermişti. küçük uçlara doğru sivrilen ve kemiklerinin gayet ince olduğu hissini veren parmakları vardı ve bunların ucu, üşümüş gibi kıpkırmızıydı.
biraz evvel avucumda tuttuğum ellerinin hakikaten soğuk olduğunu hatırladım. aklımca bundan istifade etmek isteyerek:
"elleriniz ne kadar soğuktu!" dedim.
tereddütsüz cevap verdi:
"ısıtın!" ve her ikisini birden uzattı...
"Sevenler birbirlerine yara izlerini gösterirler. ilk önce bunu yaparlar...sana ruhumu açmadan önce bil ki incinebilirim demek için...çünkü en çok sevdiklerin yaralar seni."
"... ona aşık olamayacağıma inandığım için korkusuzca leyla hanım'a yüreğimi açmıştım. ama korkusuzca yüreğimi açabildiğim tek kadın olduğu için de hemen ona aşık oldum."