Uzun zaman sonra bu kadar duygulandığım bir kitap olmamıştır.Yazar,bir çocuğun gözünden o kadar derin ve yalın bir şekilde acıyı anlatmış ki duygulanmamak elde değil.
Zeze, sürekli yaramazlık yapan hayatı hep macerayla geçen bir çocuk kimse onu gerçekten anlamaya ne hissettiğine önem vermeden yargılandığından hep şeytan diye anılır.Kitapta küçücük bir çocuğa yapılan haksızlıkların onu ne kadar yaraladığını,kendini ne kadar önemsiz hissettiğini ve ailesinden uzaklaşmasını izliyoruz.Zavallı zeze daha beş yaşındayken öylesine acılar içinde kaybolup intiharı bile düşünür.Bu ne onun yaramazlıklarından kaynaklı ne de küfür etmesinden ..Bir çocuğun gözünden gerçek acıyı okuyacaksınız bu kitapta.Son sayfayı okurken ağlamamak benim için imkansızdı.Keyifli okumalar.
