İsmini duymayı özlemektir yalnızlık.
Kader denilen şey ilahi karmaşa da matematikti ve insanoğlunun en büyük hatası onu sadece neticeler yaratan bir şey olarak görmeleriydi. Oysa insanın yaptıkları kadar yapmadıklarını da seçtikleri kadar seçmediklerini de, oldukları kadar olmadıklarını da içine alıyordu.
Maraz bedene ne şekilde girmiş olursa olsun, defedilmesi ancak 3 şekilde mümkündür: Perhiz, ecza ve cerrahi.
Perhiz hepsinden daha önemlidir. Çünkü birincisi tedavinin en tabi yoludur, ikincisi sadece marazın defedilmesi değil, sıhhatın korunmasına da yarar. Perhiz ise yaramazsa eczaya başvurulur. O da kar etmezse son çare cerrahidir.
Okur Takip Önerileri
Hava unsuru kan ile alakalıdır ve yeri karaciğerdir. Su unsurunun yeri akciğer olduğu gibi aynı zamanda mideyi ve dolayısıyla hazmı ilgilendirir. Ateş unsurunun yeri safra kesesidir. Bedenin zindeliği ve rengini, gözlerin ferini ilgilendirir. Toprak unsurunun yeri kalp ve akıldır. Gönül marazlarını akli ve ruhi rahatsızlıkları ilgilendirir.
Beden denilen mefhum tıpkı tabiat gibi gökyüzü gibi dört unsurun bir araya gelmesinden oluşmuştur. Bu unsurlar hava, su, ateş ve topraktır ve sıhhat dediğimiz şey bu dördünün ahenk ve denge içinde olması demektir.
Gönül şehrinin dostlarına gelince ferahın yandaşları güzellik, muhabbetin yandaşı aşk, ümidin yandaşı ise akıldır.
Bu dostların ve düşmanların her birinin etrafında yandaşları bulunur. Garezin yandaşı yalan, kin ve hasret; korkunun yandaşları şaşkınlık, dehşet ve sıkıntı; gamın yandaşları dert, mahrumiyet ve hasrettir.
Üstad Fuzuli der ki:" Beden diyarının en gözde yeri gönül şehridir" demişti yeni talebesine manidarca bakarak. Bu şehrin üç dostu, üç düşmanı vardır. Dostları ferah, muhabbet, ümittir. Düşmanları ise garez, korku ve gamdır.
Karşımda içi kurumuş, hiç değilse dışını yeşil tutmaya, bedeninde oluşan derin boşluğa karşın ayakta kalmaya çabalayan, yüzlerce yıllık bir ağaç var sanki.
"Şimdi beni teselli edecekler ve bana bazı cümleler söyleyecekler; cümleler, cümleler.... Fakat söyler misiniz, bana cümlelerin ne faydası dokunabilir?"
Stefan Zweing
