Yüreğimde hissettiğim bu acı ne. Ne zaman bitecek. Huzurla ölmeyi özledim. İçimde hep bir özlem var, huzura, sessizliğe, bilmem daha nelere. Bazen insan hayatıma biri girsin de iyi etsin diyor. Ya da biri bir şey desin de aydınlansın içim. Olmuyor. Hiç bir şey olmuyor. Günah ile sevap arasında bir mücadele içine giriyorum sonra. Offff ne ki offf. Allah'tan gelecek her hayra muhtacım ve bana kapılar açılmıyor. Açılan kapıları görmüyorum belki de. Hasılı suya hasret çöllerde güller bitmiyor...
Ama içimdeki fırtına kör kurşunla diner
Birikmiş içimde çatışmalardan kalan harabeler
Doğu ve batı kadar gerçek
Bir yanda modern bir seküler
Diğer yanda radikal bir düşünce
Kalakaldım hiç bir şey yapılmayan sokak lambasız sokaklarda
Güneş de doğmuyor geceye inat
Ve içimdeki ateş beni ısıtacak kadar değil
Sibirya misali yeryüzü
Okur Takip Önerileri
Tahir Ali Dâna tekrar paylaştı.
Anlatılmayan duyguların esiri insan
Gül bahçeleri, tuzlu yağmurlardan muzdarip
Kimisi tek bir papatyası olacak kadar güzel
Kimisi gül bahçelerine rağmen çirkin
İşte ölüyor bir bir gün geçtikçe kalplerdeki güller
Bir bahar sabahının yağmurları var içimde
Gözlerim temmuzda toprak misali
Gök gürüldüyor bazen
Ve ben, korkuyorum hâlâ görmediğim şeyden
Sonra bir deniz kenarı sessizliğine bürünüyor hayat
Sanki kışı az önce geçirmemiş gibi
Ardından şaşırıyorum Ağustosta yağan karlara
Düşmesine karamsar oluyorum, az önce ağaçta duran yaprağa
Sonra fırtınalı bir güne batıyor hayat
Karanlık adını hakettiği bir gece...
Gökyüzünün göçmen kuşları
Seneler oldu uğramayalı
Hangi diyarda kime gülmektesiniz
Bana gelip ağlamanızı özledim