Lian

Lian
@The_lian
Salt ben düştüm yollara, haberim yoktu yürüdüğüm yoldan, meğer kendime yürürmüşüm.
Ögrenci
Lise Mezunu
8 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Lian

Lian

, bir kitabı okumayı düşünüyor
Biz İnsanlar
Biz İnsanlarPeyami Safa
8.6/10 · 2.925 okunma
Reklam
Ben kendimi,annemi ve tanrımı abimle beraber kaybettim. ~butimar

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Lian

Lian

, bir kitap okudu
408 syf.
7/10 puan verdi
Uğultulu Tepeler
Uğultulu TepelerEmily Brontë
8.1/10 · 42,5bin okunma
Merhaba ben butimar.Bu gece çok sinirliyim.
Kendime mi yoksa tanrıya mı öfkeliyim? bazen başım çok ağrıyor.
Reklam
Çığlık atmak istiyorum.Kusmak istiyorum. Kusmak ve rahatlamak. Gitmek istiyorum. Kendimi geride bırakıp gitmek. Korkuyorum. Sinirleniyorum. İsyan ediyorum. Keşke kusabilsem. Keşke çığlık atabilsem. Keşke özgür olsam ama yalnız olmasam. Keşke yalnızlık türümün kronik rahatsızlığı olmasa. Keşke midem bulanmasa. Keşke iyileşsem.Keşke bir şeyleri iyi edebilsem. ~butimar
Kapalı havaların ayrı bir cazibesi var. Sıkkınken eşlik ediyor bana sanki
~butimar
Hayatı romantize etme istemi
Ağırdan almalı hayatı, koşturmamalı, her şeyi tek bir ana sığdırmamalı,ne diye gün tasarruf ediyorum, ne yapacağım tasarruf edip, tasarruf ettiklerimden tekrar mı tasarruf edeceğim? Nereye gidecek bu böyle? Yaşayamıyorum, hissetmiyorum, sadece koşuyorum, ne bekliyorum yolun sonunda onu da bilmiyorum. Birileri bana koşacaksın dedi ben de koştum, koşuyorum. En başta kim dedi ki bir yol var koşulması gereken diye? Hiç biri çıkıp demedi mi hayır ben yürüyeceğim! Tamam, belki hep yürümek olmazdı arada koşmak da gerekirdi. Ama hep koşmak... çok yorucu değil mi? Üstelik neye koştuğunu bile bilmiyorken... Ama artık dur demeli. Dur! Dur ve izle! Keyif al, Yaşa! youtu.be/lvpMbuA4NcU?si=... ~butimar
Kimlik ararken kimliksiz kalmış bir insandan kesit
Her güne bir sinirlilik haliyle uyanıyorum, çok gerginim,huzursuzum. Telefonumu hep sessizde tutuyorum; mesaj, arama sesi duymayayım, odamın kapısını kapalı tutuyorum, kapı vurma sesine cevap vermeyeyim diye. Peki nedendir bu bahane arama çabası? -"kaç kere aradım açmadın?" (Duydum ama açmadım,gördüm ama telefonu ters çevirdim, hep sessizde tutarım çünkü duymak istemiyorum. ) Neden direkt söyleyemem ki gerçeği, senin ihtiyaçlarını önemsemiyorum, bana ihtiyacın mı oldu? umrumda değil. Mesai zamanında yerine birini mi arıyorsun? benim problemim değil. Canın çok sıkkın birinin desteğine mi ihtiyacın var? üzgün değilim, müsait de değilim... Bunları söylemek neden bu kadar zor? -"Kaç kere aradım açmadın?" -"Telefon sessizde de duymuyorum." -"Niye ki?" -"Çalışıyorum, dikkatimi dağıtıyor da ben de sessize alıyorum hep, o yüzden..."(senden dolayı değil, o yüzden) Birinin telefonunu açmadığında açmamak bir suçmuş gibi neden mahcubiyet ile cevap verilir,neden hep bir kusura bakma şöyle de böyle de halleri? İlla herkes tarafından onaylanacak bir bahaneye mi ihtiyaç var telefon açılmadığında?Nedir bu özür konuşmaları? Aslında sorun ne "mahcup" konuşmalarda, ne de "önce ben" tavırlarında. Sorun ikisinin de aynı anda olma çelişkisi. "Benim vaktim, istediğim gibi kullanır kurallarımı kendim koyarım" düşüncesi ama pratikte yarım yamalak bir "sananeci" ve de "kusura bakmayımcı"," özür dilerimci" tavır.Ne olacağına karar verememiş korkak, ikiyüzlü bir insan. Biri olmaya çalışırken hiç olan bilinçli bir böcek. ~butimar
137 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.