Havin Jiyan Fidan
@Thebenone
Öğrenci
Diyarbakır, 3 Haziran
27 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
176 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
Bir kitap okudu
264 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
328 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı yarım bıraktı
İnsan deli olacak. Şu bazı insanlara bakıyor, bakıyor ve gözünüz kör, kulağınız sağır mı diye bağırası geliyor. Görmüyor musunuz? Bir yobazın millete yapmayacağı ihanet yoktur.
Bıçaklardan korkuyorum, keskin ve parlak olan her şeyden: Elime bıçak aldığımda mutlaka birini doğrarım gibi geliyor. Bıçak keskinse neden doğramayasın, değil mi?
Dostlar! Ayımız kızıl güneşimiz kızıl olacak ve şen şakrak kızıl tüyleri olacak hayvanların ve haddinden fazla beyaz olanların, haddinden fazla beyaz olanların derisini yüzeceğiz... Kan içmeyi denediniz mi hiç? Biraz yapışkan, biraz sıcak, ama kırmızıdır ve onun da böyle şen şakrak ve kızıldır kahkahası!...
Eve gitmek istiyorum! - dedim kederle. Sevgili doktor, eve gitmek istiyorum. Burada kalamam. Her şeyin iyi, her şeyin güzel olduğu bir evim olduğuna inanmaktan vazgeçeceğim böyle giderse.
Arada sırada birkaç kadeh içiyorum. Gerçekten ondan da utanıyorum. İçmek, güzel yemekler yemek, derin uykular uyumak, güzel düşler görmek, ne bileyim iyi şeyler yapmak, bu çağda, korkunç yoksulluğun kıyıcığında gerçekten vicdan an bir vicdanın harcı olmamalı. Ben insanlığımdan utanıyorum. Utanıyorum.
Dine karşı saygılıyım, bunu biliyorsun, kimi tükenmişler için bir destektir din, kimi dermansızları diriltmiştir de. Ancak bu herkes için böyle olabilir mi, böyle olmak zorunda mı?
Boş atıp tuttukları zaman, ah, aldırış etmemek kolay tabii.
Diğer insanları kendi hallerine bırakmayı yeğliyorum; keşke beni de kendi halime bırakabilseler.
Başkaları şu kadarcık güç ve yetenekleriyle rahat bir kendini beğenmişlikle ortalıkta dolanabiliyorken ben, gücüm yetilerimden ötürü kendimi bitirecek miyim? Her şeyimi bağışlayan Tanrı keşke bunların yarısını esirgeyip kendime güvenmeyi ve kendimle yetinebilmeyi öğretseydi bana!
Beni seviyor! Beni sevmeye başladığından beri gözümde nasıl da değer kazandım - sana bunu söyleyebilirim; çünkü ne demek istediğimi anlayabilirsin - nasıl da tapıyorum kendime beni sevdiği için!
Efkârlı olduğu halde mutsuzluğunu gizleyebilecek yakınlarının neşesini yol etmeden onu kendi başına üstlenebilecek tek bir insan gösterin bana! Bu efkâr daha çok kendi kişiliksizliğimizle ilgili içsel bir kaygı, kıskançlıkla iç içe, aptalca bir kendini beğenmişliğin kışkırtığı aşağılık bir duygu değil midir? Mutlu edemediğimiz insanların mutlu olduklarını görüyoruz ve buna dayanamıyoruz.