Serinin ilk kitabı da fena değildi ama bu kitap kesinlikle açık ara önde lo rehabilitasyonda ve kitapta geçmiyor ama aslında o kadar geçiyor ki lilynin bağımlılığını nasıl yönettiğini görmek güzeldi keşke terapi sahneleri daha fazla olsaydı açıkçası ben dayanabileceğini düşünmüyordum duyduğu sevdiği daha fazlaymış görmüş olduk ve anneleri gerçekten nefret ya herkes anne olmamalı gördük bir kere daha daisy o kadar üzülüyorum li ne çocukluğunu yaşamış ne büyüyebilmiş özellikle yemekle ilgili olan kısımları çok tetikledi beni hikayesini merak ediyorum özellikle ryen ile olan reşit olmaması nasıl işlenecek acaba
