Ve kitabın sonu şöyle bitiyordu;
O ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği
sevdiği insan değildi artık!
“seven yanılmış, sevilen yabancılaşmıştı!”
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Bazen hiç kimseyi anlamadığımı düşünüyorum. Üstüne basa basa bir şeyleri dinlemek istemiyorum. Yalnız kalınca kendimi iyi hissetmiyorum. Ama birileri yanımda olunca beni daha da üzüyorlar. Sanki bana uzatılan ellerin hepsi sırtıma bıçak saplamak içinmiş gibi, kendi halimdeyim
Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
Ezilmiş, horgörülmüş el emeği, göz nuru,
Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen' e
Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
Seni yalnız komak var, o koyuyor adama.
Sayfa 66Kitabı okudu
