Kitap, karakterlerini tanıtırken aklıma Ahmet Ümit geldi. Karakterler arasında benzerlikler mevcut; ayyaşlık, ahlâksızlık.
Kitabın ilk doksan sayfası için gerilim hissi var ama çok az. Yavaş yavaş olayları birbirine bağlıyor. Ama çok yavaş. Kitabın akışına bir süre sonra alışıyorsunuz. Lakin akışı bozan yazarın ergenlik anıları, bel altı konuları zorlama olmuş. Bariz bir şekilde farklı çiftler de aynı noktalar var. Kitabın beklenen seviyesini çok düşürdü. Polisiyesi, gerilim beklerken dizi izler gibi oluyor insan.
Lakin kitabın son anlarını gözleri açık okudum diyebilirim. Kujo ile Trenton ailesi arasındaki gerilim müthiş idi.
Tad'in saflığı sevimliligi yürek burktu.
Vic ne adamsın sen yauv.
Diyerek son noktayı koymak istiyorum. Gidip bir kahve yapayım.
