"Ciğerlerim parçalanırcasına bağırdım, boğazımı yırtarcasına haykırdım, kalbimi söküp alıyormuşçasına yalvardım ama, "Mırıldanıyordun," dediler.
"Evet," diye geçirdim içimden, "mırıldanıyordum. Çığlıklarımı benden başkası duymadı. İçimdeki savaşı benden başkası görmedi. O korkunç çığlıklara benden başkası tanık olmadı. Bundan sonra da mırıldanmaya devam edeceğim. Kimse duymadan, kimse görmeden ve kimse hissetmeden içimdeki sızıyı hep mırıldanacağım."
"Bir yerde duymuştu: Eğer iyi biri ölüme kavuşuyorsa o şehir yas tutar ve ağlar. İstanbul bu gece Gökçe için ağlıyordu. Alper gözlerini kapattı ve İstanbul'la birlikte ağladı."