385.jpg)
Reader Follow Recommendations
Seni az tanıyorum…Az..
Sende fark ettin mi? Az,dediğin,küçücük bir kelime sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç,diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi.
Sayfa 349Kitabı okudu
Bazı insanlar böyledir. Diğerlerine göre çok daha kırılgan olurlar. Ölümü sırtlarında bir çanta gibi taşıyıp yorulduklarında önce onu açarlar.
Hiç! Hiçbir şey yapmamışlar!
Böyle, sanki önlerinden köpek geçmiş gibi,dönüp de bakmamışlar bile! Onun için ölmüş bu adam. Kimse dönüp de bakmadı diye, diye. Yapılır mı lan bu?
Sayfa 276Kitabı okudu
“Bak” dedi.” Seni buldum. Neymiş adın,biliyor musun?
Güldü. Kitabın kapağındaki ilk kelimenin üzerinden işaret parmağıyla geçerek,”Oğuz…” dedi. Sonra da ikinci kelimeye dokundu. “Atay… Oğuz Atay..”
Sayfa 240Kitabı okudu
Çünkü dünyanın en çabuk geçen, geçer geçmez de en hızlı yakalanılan hastalığına sahipti:Umut.
Sayfa 41Kitabı okudu
Çok olmadığımız kesin
Çok olan tarafta değiliz
Çok olan tarafta olmayacağız.
“itirazın iki şartı”, Nevzat çelikKitabı okudu
“İlim ve sanat takdir edilmedikleri yerden göç eder.”
Sayfa 82 - DestekKitabı okudu
“Bazıları uyanıkken de hiçbir şey görmez.”
Sayfa 55 - DestekKitabı okudu
“Var mısın ki yok olmaktan korkuyorsun?”
Sayfa 33 - DestekKitabı okudu
“Her birey ötekinin özgürlüğüne katlanır.”
Sayfa 10 - Destek yayınlarıKitabı okudu
