Kimsesiz bir kız çocuğu olan Momo kalıntı bir amfitiatr’da ( açık hava tiyatrosu.) insanların yardımlarıyla yaşamaktadır.
Şehirdeki çoğu insan ona gün içinde uğrar sorunlarını anlatırdı. Bir çok insan aralarındaki problemi Momo sayesinde çözer çünkü Momo’ nun hiç kimsenin yapamayacağı şekilde başardığı şey tüm kalbiyle dinlemekti. Ona gelen kararsız kimseler bile dertlerini anlatırken ne yapacaklarını birden bire karar verirlerdi.
ve bu yüzden çevresindeki bütün insanlar onu sevip sayıyordu onsuz bir şey yapamıyorlardı insanların sorunu olduğunda birbirlerine
“Sen bir Momo’ya uğra.” derlerdi. Zaman böyle güzel geçip gidiyordu.
Ve bir anda duman adamlar ortaya çıkar zaman tasarrufçusu olduğunu iddia ederler. İnsanların işlerini daha az zamanda yapmalarını isteyerek kalan zamanlarıyla kendileri beslenir.
Duman adamlar insanları yok ederek kendileri dünyada hüküm sürmek ister. Momo duman adamların planlarına engel olmaya çalışır.
Öyküyü okurken Momo bana çok önemli bir kavramı hatırlattı. Zaman.
“Çünkü zaman, yaşamın kendisidir.”
Zamanınızı iyi değelendirin:)
“Ben size bütün bunları olup bitmiş gibi anlattım. Oysa gelecekte olacakmış gibi de anlatabilirdim. Benim için ikisi arasında büyük bir ayrım yok.”
Bir masal akıcılığı içinde, etkileyici ve sürükleyici bir üslupla anlatılan müthiş bir kitap. Ve son... ;)
