Tûba Özcan
@Tubazcn
Yitirmeli ne varsa,başlamalı yeniden.
Hemşire
Atatürk Üniversitesi
Diyarbakır, 3 Haziran 1995
103 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Baba ben artık bu evde yaşamak istemiyorum yıllardır ruhumuzu öldürdün bu evde hayatında bir roman okumadın bir sinemaya gidip heycanlanmadın beni ve annemi bu çirkin eşyanın içine hapsettin yemekten ve uyumaktan başka bir şey düşünmedin bende bütün duygular bu inatçı duygusuzluğuna karşı gelişti kuru mantığınla içimizi kuruttun sana benzeyen taraflarımdan ellerimden ayaklarımdan utanıyorum ihtiyarlayınca sana benzemekten korkuyorum kötülük edemeyecek kadar kısır kafanla yalnız bizim için yaptıklarının defterini tuttun bana aldığın ilk elbiseden verdiğin son harçlığa kadar hastalığımda uykusuz kaldığın gecelerin hesabına kadar kaydettin bu ağır havalı evin içini güzel bir müzik sesiyle bir kitapla süslememe izin vermedin nasılsa eve giren bütün güzelliklerin birer birer yok oluşunu kayıtsız bir sabırla seyrettin kanaryam öldüğü zaman bir yenisini almadın çiçekler solunca boş saksıları balkona taşıdın hiç duydun mu hediye diye bir sözün olduğunu insanların birbirine aldıkları ve genellikle çocukları sevindiren hediye bir gün elinde bir balonla eve döndün mü yaptığım resimler için ağzından çaktığın çivilere dikkat et duvarları berbat ediyorsun sözünden başka söz çıktı mı bu evde senden başka varlıkların yaşadığı hiç düşündün mü ben bir kitap okurken ne okuyorsun diye bir soru sordun mu beni elimden tutup birgün parka götürdün mü…
Sayfa 501Kitabı okudu
Tûba Özcan tekrar paylaştı.
Daha doğru bir ülkeye hepimizin hakkı yok muydu? Herkesin aidiyetini korkmadan yaşayacağı, birilerinin kendilerini daha ait hissetme hakkını bulmayacağı, birilerininse daha az ait hissetmek zorunda kalmayacağı, bırakılmayacağı bir ülkeye...
Sayfa 32Kitabı okudu
