Stefan Zweig ile ilk olarak Satranç kitabıyla tanıştım.Bu kitap yazarın okuduğum ikinci kitabı.İncecik bir kitap olmasına rağmen içi dopdolu olan ve her cümlesinde beni bir kez daha düşündüren bir eser.
Adil kararlar veremediğini düşünen kralın hizmetkârı Virata erdemli bir yaşam surme arayisindadir ve inzivaya çekilir.Tek isteği insanlardan uzak kalmak ve günahsız bir şekilde yaşamaktır.
Sadece Tanri'ya hizmet etme tutkusuyla kucucuk bir kulubede yalnız başına hayatına devam eder.Meditasyon yapar.Fakat onun unuttuğu bir gerçek vardır.Eylemsiz insan günahtan kaçamaz.Yanlis kararlarını uyguladigi tüm insanların gozlerinde öldürdüğü kardeşini görür.Nice sonra fark eder ki asıl erdem insanlara hizmet etmektir.Kralin yanına vardiginda kral artık onun bunadigini düşünür,çünkü Virata'nin kararları surekli değişiklik gösterir.İnsanlarin bilge olarak bahsettiği bu kişi en sonunda kralın tazilarina bakicilik yapar,çocukları bile ondan utanir olur.Hayata gözlerini yumdugunda insanlar tarafından çoktan unutulmuştur bile.
Virata,içsel yolculugunu tamamlamak adına farkli keşifler yapmış,belki de mutlulugu tam olarak yakalayamadan bu dünyadan göçüp gitmiştir.
Beni inanılmaz etkileyen bu eser tekrar tekrar okunması hak ediyor.Saygi ve minnetle...
