Sonda ağlamamak için kendimi zor tuttuğum bir kitap. Ailesi tarafından terk edilen onu Maral Ana masalıyla büyüten dedesiyle (mümin) yaşamak zorunda kalan bir çocuk. çocuk diyorum çünkü kitapta çocuğa bir isim bile verilmemiş.
Dürbünüyle baktığı beyaz gemide babasının çalıştığını düşünmekte onun yanına gitmek için ise balık olmak gerektiğine inanmakta .
O kadar saf bir çocuk ki balık olup yüzebileceğine inanacak kadar .
Çocuk çaya gidip suya girer suyun sığ yerinde koşmaya başlar, suyun akışlı derin yerine gelince akıntı alıp götürür onu.
Ve hiçbir zaman balık olamayacağını, Isık-Göle kadar yüzemeyeceğini beyaz gemiyi göremeyeceğini ve ona "selam Beyaz Gemi, ben geldim ben!" diyemeyeceğeni bilmeden .
