"Birinden korkunca ondan nefret edersiniz ama boyuna da düşünüp durursunuz onu. Kendi kendinizi aldatırsınız; aslında kötü değildir dersiniz. Ama onu görünce, tıpkı nefes darlığına tutulmuş gibi olursunuz, soluk alamazsınız."
Uzunmuş bütün kışlar, nedense bir zamanlar,
Çok da kısaymış yazlar, yaz görmemiş insanlar.
Bir ağaç etrafında, gezegenler dönermiş.
Dönüş yavaşladıkça, ateşleri sönermiş...
Bereket versin ki o var. Olmasa neyi bahane edeceklerdi. Yazın çok sıcak, kışın çok soğuk olmasa neler geri kalmayacaktı, değil mi? Şimdi son bahar, havanın ne suçu var? Fakat kendi kusurlarımızı, haksızlıklarımızı ondan başka neye yüklemeli?