Okur Takip Önerileri
Riyanın altın çağını yaşadığı bu dünya artık bir çirkef çukurudur. Siz hala bu dünyaya inanıyor musunuz?
Özlediğim kucağı ise bütün gezegende, hatta koskoca ıssız evrende, kendimi kayıtsız şartsız güvende hissettiğim tek yer.
Ey hayat! Sen mi çökerteceksin beni, Ben mi? Bakalım hangimiz daha başarılı olacağız.
Vaktiyle sanatla ve devrimle dünyayı değiştireceğine inananlar dünyayı başka türlü değiştirenlerin arasına katılmıştı.
Kim ne derse desin ben bugünü yakıyorum, yeniden doğmak için çıkardığım yangından...
Hayat için, aşk için, sevilmek için, dayanmak, var olabilmek, unutmak için, ağrı-sancı-sızı için ve ağrıyı durdurmak için neler almalıyım yanıma?
"Yanmaktan çok korktum. Sonunda yanacağımı hissettiğim hiçbir aşkı göze alamadım. Bu yüzden kuru kuru yanıyorum şimdi."
Bilmediğimiz şeyler karşımıza çıkıp bildiklerimizi altüst edebiliyor.
Kalbini yokladı, kimi sevdi? Boş buldu içini. Boş, çorak, ıssız. Harabe bile yoktu içinde. Sevmekten korkmuştu. Bu da bir tür tembellik işte. Hep, ayrılacak olursa fazla acı çekmeyecek kişilerle soluk, tatsız aşklar yaşamıştı. Neden? İnsan aşktan neden korkar?