Tülay Şahin Şencan

Sarı bir yıldız güneyden batıya doğru kayarken Avdo küçüklüğündeki gibi o yıldızın sesini duymaya çalıştı. Duymanın da hayal edilebileceğini Mardin’deki ustasından öğrenmişti.

Sayfa 278 - İletişimKitabı okudu

Reklam

“Kötüler her yandaydı ve kalabalıktı. Onlar dağın taşıyla, ovanın kuşunu vururlardı. Dağ taş onların değil, ova kuş onların değil, yine de her şeye göz koyarlardı. Yüz yıldır, bin yıldır aynıydılar. Kötü kalpli ve kurnazdılar.”

Sayfa 270 - İletişimKitabı okudu

Tülay Şahin Şencan

Hani, dedi, yaşlıların geçmişi gençlerinse geleceği uzundu? Ne oldu gençlerin uzun geleceğine?Ben bile zamanın ipine tutuna tutuna yaşlılığa erdim de bu çocukların ne bugünü ne yarını belli.

Sayfa 21 - İletişimKitabı okudu

Reader Follow Recommendations

See All

Tülay Şahin Şencan

Gece, sessizlik değil damıtılmış ses demekti.Gündüz bütün sesler birbirine karışıp gürültüye dönerken, gece her ses kendi sadeliğiyle belirirdi.Çocukluğun şarkıları, ruhların iniltileri, baykuşun ötüşü.Gündüzün karmaşasında bunlar anlaşılmazdı. Acılar, özlemlerde öyle.İnsan geceleyin kendisiyle yalnız kaldığında hissederdi saf sızıyı. Erguvan ağacının yanındaki pınarın sesi karanlıkta eski ağıtları çağrıştırabilir, yıllar önce yiten sevgilinin hüznü kalbi sarabilirdi.Gündüz o yükleri taşımak kolay, insan gerçekten yalnız olduğuna geceleri inanabilirdi.

Sayfa 11 - İletişimKitabı okudu

Tülay Şahin Şencan

Avdo, yaşlanıyordu, sakalının aklaşması veya dişlerinin azalmasından değil, sırtının kolay üşümesinden anlıyordu bunu.

Sayfa 10 - İletişimKitabı okudu