Bu sabah merak ettiğim kitaplardan biri olan Hamide Mehmetquluzade’ nin “ Mirze Celil Haqqında Hatıralarım” isimli eserini edindim.
Keyfim yerinde.
Kitabın yazılma aşaması da çok meraklı ben size anlatmak istiyorum. Hamide Hanım Celil M.quluzade’nin eşidir. Hamide hanımdan o zaman Karabağ’da olan hadiseleri kaleme alması rica ediliyor. O da bu eseri yazıyor. Bitirdikten sonra Karabağdaki bolşevik faaliyetlerinin detaylı yazılmadığı söylenip beğenilmiyor. Hamide hanımın cevabı ise “Mən görmədiklərimi yaza bilmərəm”.
Repressiya dönemi yalancı tarih yazmayacağını yüreklilikle dile getiriyor. Kitap uzun zaman sonra basılıyor ve Kafkas-İslam ordusunun Şuşa’ya gelişi, Cumhuriyet döneminde Karabağ’ın vaziyeti hakkında geniş bilgiler veriyor.
Repressiya şairlerinde bu durumun örneği çok var. Eşleri daimi destekçileridir. Şairler vefat ettikten sonra yazmış oldukları tek bir satırları bile tozlu raflarda bırakmayıp yayınlatmışlardır.
Hamide hanım Celil M.quluzade’nin yaratıcılığını tamamlayan, eşinin adını yüksekte tutan, milletinin cefasını çeken yorulmaz fedakar bir kadındı.
“Ot kökü üste biter”