Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
Sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok.
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
Ama sağlam insan nasıl cenneti de verseler
Dinlemezse aşağılık cümbüşlerin çağrısını
Çürük insan meleklerle sarmaş dolaş da olsa
Bıkar göklerdeki yatağından
Can atar iğrenç pisliklere...
Ross
Sen de görüyorsun ya baba:
Gökler kızmış insanoğlunun ettiklerine yıkacaklar neredeyse kanlı dünyasını.
Saate bakarsan gündüz şimdi:
Ama karanlığa boğulmuş göğün lambası.
Ya gecenin zaferi bu,
Ya da gün utanıyor doğmaktan.
Karanlıklar sarmış dünyamızın yüzünü
Diri aydınlıklar öpecekken.
Kendini boşuna harcamış olur insan
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa.