Bazıları kendisini, kimse tarafından sevilemeyeceğini "kanıtlayarak" kurtarır.
Toplumumuzda onca insanın içinde bulunduğu, kendine zarar verme döngüsünü kırmanın tek yolu, acının bilincine varmaktır.
İnsaniyetin inandırıcı sesi, güvensiz ve kararsız olanlara, yaşamdan yana çıkma ve nefrete karşı mücadele etme cesaretini verecektir.
Reader Follow Recommendations
Çocuk, kendi içini anlamayan insanlarla özdeşleşmeye zorlanarak kendine yabancılaşır.
Temel olarak sadece iki dünya vardır: canlılığın dünyası - kendisini ölüme ve yıkıma adayanların dünyası.
Giderek dışa yönelen bir dünya, kendisiyle bağlantılı olan iç boşluğumuzu örttüğü için, içimizdeki yabancıyı fark edemeyiz.
Boyun eğdiğimiz yanılsamalar çok yönlüdür, çünkü sevgiye olan ihtiyacımız ölçüsüzdür.
Gerçek sevgi, yani eşitlikli sevgi korkutur, çünkü insan bu sevgi içinde kaybolabilir.
Varlığımızın inkarı çok yaygındır ve varoluşumuzun her aşamasına sızmıştır.
Kendine özgü bir kimliği olmayan bir insan için, sürekli onaylanmaktan, kendisi için "iyi adamdır" denmesinden daha önemli bir şey yoktur.
Çoğu insanın küçümseme nedeni, ne olduklarını, ne olacaklarını ve ne olmaları gerektiğini bilmemeleridir.
Başkalarının yaşamını küçümsemenin nedeni, bize, kendimize özgü olanın zayıf ve yetersiz olduğunu ve insanın yaşadığı çaresizliğin bu düşkünce zayıflığın onayından ibaret olduğunu öğreten itaattir.
Tuhaf olan, insanların, aslında kendilerini aşağılayanlara karşı gösterdiği hayranlıktır.
Kazanmak, insanın denkleri tarafından saygı görmesi demektir.
İnsanın, kazanabileceği oyunları oynaması daha iyi.