Tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. Tam böyleydi durum. İnsanların gözünde giderek yükselirken, aynı anda hayat da benden o kadar eksiliyor, ayaklarımın altından çekilip gidiyordu.

Hani yazgının en belirleyici anları, size dokunmadan burnunuzun dibinden çekip gider ve sizi solmuş yapraklardan oluşan bir burgacın ortasında bırakırlar ya , işte o yiten korkunç ama dev fırsat duygusunu hissediyordu.