Kitabın inanılmaz bir dokusu var, Nietzsche’de kendimi bulduğumu hissediyorum. Duygusal anlamsa boşluk hissi yarattığında açıp bakmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Her sahnesi bir film karesi gibi gözünüzün önünde canlanıyor. İnsan öleceğini bile bile nasıl yaşar? Ya öleceğini unutur ya da çıldırır.
