Varlığını hissettirmediğin kaçıncı gün?
Hangi acının hissizliği,
hangi sözler beynime saplandı, bilmiyorum…
Kaç yaşındayım,
yolun neresinde bıraktım kalbimi,
nerede astım ruhumu, bilmiyorum…
Ayaklarım, yıkıma hazır bir enkaz taşıyor.
Yollar hiç bu kadar uzun,
ölüm, hiç bu kadar yakın olmamıştı.
Şehrim zifiri karanlık.
Hangi günahın sirayeti gökyüzüne asılmış cesetler.
Hayat olması gerektiği gibi değil, olduğu gibidir…☘️
Fırtına geçtikten sonra nasıl atlattığınızı hatırlamayacaksınız. Nasıl hayatta kaldığınızı da. Ancak bir şey kesindir, fırtınadan çıktıktan sonra, fırtınaya girenle aynı insan olmayacaksınız.💚
Okur Takip Önerileri
Güçlü olmak zorunda değilim.
Ben zaten çocukken de böyleydim.
Kolay üzülür, kolay gülerdim.
Biraz büyüdüğüm zaman, birileri bana güçlü olmam gerektiği konusunda bir kamyon dolusu öğüt verdi.
Güçlü olduğun zaman seni ağlatamazlar, dediler.
Oysa insan ağlamadığı zaman da kendini kötü hissederdi...
🍂
“Sıkıntı yok” diye bişey yoktur. Kadınlar öldürülmeye, çocuklar istismar edilmeye, işçiler çalışırken ölmeye, insanlar bir savaştan kurtulmaya çalışırken, ormanlar yanmaya, balıklar kıyılara vurmaya ve gezegen mahvolmaya devam eder. Utanılacak kadar başarısız olan bu sistem, utanmasızca devam eder. Sonra da karşılaştığımız vahşi bir şiddet karşısında rahatlıkla “bu yaptığını hayvan yapmaz” deriz. Ne büyük ironi! Hayvan zaten yapmaz, yapamaz. Bütün bu saydıklarımı zaten biz insanlar yapıyoruz...
Görkemli saraylar yerine, muhteşem kütüphaneler yapın hayran kalalım. ♡
Bir kitapta “onunla artık tanışmıyoruz” diye bi cümle okumuştum. Görüşmediğimiz değil de artık tanışmadığımız insanlar var sahiden :)