Sadece soğuk bir hava... Vecize ya da şiir yok bu kez ve bir süre. Anladığım kadarıyla insanlar nazım ve nesir hâlindeki şahsî gerçekliği ve felsefeyi edebî bir çalışma zannediyor. Bunu itidal ile karşılamak güç...
Üzülme, birilerinden uzaklaşman birilerine yakınlaştığını ifade eder. Eğer etrafta kimse yoksa, o zaman ya kendine ya da hiçliğe/töz varlığa yaklaşırsın. Ancak hiçbir insan kayıp değildir, hepsi sadece geçici silüetleri ifade eder o kadar. Onlardan geçip gitmek gerekir.
Aciz ve küçük bir bedenin içerisindeyse felsefeden başka bir alana layık göremez kendini; çünkü türünün devamlılığına dair olan eğilimlerini de aynı yol üstünde kaybeder. Kendi insanlığının son neferi olmayı hüzünle karşılamak zorundadır. Bu durum felsefeyi aşağılıyor gibi görünür; ancak sadece filozofu aşağılar. Felsefe hep kıymetliydi. Sadece bazı filozoflar ucuz hepsi bu.
Hayır dostlarım! Sizinle asgari müştereklerde bile denk sayılamayız. Siz bir güruhun insanısınız, ben ise bir insanın güruhuyum. Bu yüzden karşı karşıya bile gelmiyoruz.
Hepsi birbirine benziyor. Her biri ötekilerin yaptığını yapıyor. Biriyle konuştum mu, hepsiyle konuşmuşum gibi geliyor.
André Gide
Hiçbiri birbirine benzemiyor. Her biri ötekilerden farklı şeyler yapıyor. Biriyle konuştum mu, hiçbiriyle konuşmamışım gibi geliyor. (Maalesef sözün de anlam kaybettiği andayız. Sadece son bir işaret fişeği hepsi bu.)