Yüksek tepelerin fırtınaları amansız olur.Oralarda çiçekler açsalar bile,onlar her zaman tedirgin soluyarak yaşarlar... Fırtınalardan dolayı, onların boyunları hep büküktür... Çoğu daha baharlarını yaşamadan tükenip giderler...
Birileri bir tutam otu köklerinden sökerek ottan tamamen kurtulduklarını düşünebilirler.oysa aynı familyadan aynı ot çeyrek yüzyıl sonra aynı yerde yeniden yeşerebilir .
Kendi kendimize bu ben değilim! Hiç bir zaman bu denli umursamaz olamam ! Diye haykırırız... Oysa geçmiş asla yalan söylemez ; o geri getirilmez... Keşke öyle olmasaydı! O zaman etraf azizlerle ve meleklerle dolmaz miydi?