Nurullah Genç'in "alaca bir at koşar içimde, zamansız, mekânsız, nefese doğru" diye başladığı şiiri; "at vuruldu, içim paramparça Rüveydâ" diye bitirmesi beni darmadağın ediyor.
Ah, karanlığın ortasında yitik bir şeylerin içine koyayım isterdim ruhumu, yabancı, sessiz bir yere, senin derinliklerin titreşirken titreşmeyen.
Lâkin her şey, bize dokunan, sana ve bana, ikimizi birden alıyor, iki telden tek ses çıkaran yayın çekişi gibi...
Rainer Maria Rilke