Kişi eğer gerçekten bilgeyse, okumayı bilmeden, kimseyle konuşmadan, sadece duyularını
kullanarak, bir iskemlenin üzerine oturup, bütün
dünyayı temaşa etmekten haz alabilir; yeter ki
ruhu asla kederli olmasın.
Ruhum gizli bir orkestra benim; hangi enstrümanlara dokunduğumu, hangilerinin benim
içimde gıcırdadığını bilmiyorum. Bir senfoni olarak tanıyorum kendimi ancak.
Reader Follow Recommendations
Değersiz zamanlar
Dünya iyi bir insan olarak kalabilmek için fazla kötüydü. Her şey anlamını yitirmişti. Her yerde yoğun duygusuzluk hakimdi. İnsanlık şeytanlaşmış kalpler ise katılaşmıştı. Yaşama ve nefes alma şansının kalmadığını düşünecek bir çağda var oluyordum. Kendimi fazlaca yalnızlaştırdığım ve iç dünyama odaklandığım bu değersiz zamanlarda geçmiş güzel günlerin hayalleriyle meşgul oluyordum. Dış dünyada bana uygun bir yaşam yoktu çünkü herkes kendini kaybetmişti ve bunun farkında bile değillerdi. Dünyada herkes sıkıntı çekiyor aptallar ise mutlu olduğunu sanıyordu. İnsanlar yaptıkları müziklerde ne kalplerindeki masumiyeti ve gerçek duyguları yansıtıyordu ne de filmleri bir anlam içeriyordu. Yaptıkları her şey kulağı tırmalıyor ve gözleri gereksiz yere yoruyordu. Baştan aşağı anlamsızlık sarmıştı baktığım her şeyi...
Batuhan Can Erkan