Dilimin duası,
Gönlümün rızkı,
Rabbim'e yolum..
Şükrüm.
İçimin sıcağı.
Her kelamın gönlümün sadakası gibi
Her sadaka sana bir adım daha kavuşma ihtimali..
Her duam senle başlayıp bitsede yar bu dünya yazgısında bana yazılmamandan korkuyorum
Bu yüzdendir biraz daha kısık gözlerle bakmam hayata
NE SENSİZ BU DÜNYA GÖZÜME GÖRÜNSÜN
NEDE SENSİZ GÖZÜME BİR ÖMÜR BÜRÜNSÜN.
"Şimdi olmazsa AHİRETE BE SEVDİĞİM EL ELE..
Bilir misin Sevdiğim?
Yüreğimin saklısısın , bi o kadar aşikârı..
Ruhumun ve sol yanımın dengine kelime arıyorum
Bulamıyorum..
" Elif "diyorum çözülüyor dlimin bağı ...
Bir yerden sonra anlatmayıda geçiyordu artık ,
Bir yerden sonra o oluyordun.
Sadece dönesin geliyordu bir yerden sonra..
Semaya mana geliyordu,
Gözlere buğu , boğaza düğüm,
Bir mucize oluyordu sana bakmak..
Sen yoktun o zamanlar ,
çocukluğumda en çok yağmuru severdim ben ..
Ne zaman bir dert gelse bana ,
Yağmur yağar ;
dinler ,
dokunur ,
ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım..
Ateşim sönerdi..
Sonra büyüdüm ,
Gözlerini gördüm ,
yandım ,
yağmur yağdı ,
ve ilk kez sönmedim..
BEN YAĞMURDAN DAHA FAZLA BİR SENİ SEVEBİLDİM...
"Sen bana yangın ol efendi " dedi
Beni bu kadar aşan söz hatırlamıyorum
Dünyevi algımı geçti öyle bi taşırdı ki beni
Bir anda bütün günahlarım gözlerimden aktı gitti
Kendimden geçtim o cennet gözlere
Heryer ona bakmaktı sanki
Her yol o kokuyordu .
Her şiirin ona yazılası geliyordu .
O günden beri tek diyebildiğim şey, "Elif gibi Sevdim" oldu..
"Elif gibi Sevmek"
tüm yaşanmışlıklarımın ,
tüm anılarımın ,
tüm şiirlerimin noktası oldu...