"Kendimi en çok, seni gördügüm zaman bulabiliyorum. Sanırsın ki, sende kendimden bir şeyler biriktirmişim..."
Yaşayışın, basit bir temele dayanan ama bitmek bilmeyen bir isyan ve anarşi tiryakiliğiyle, seni düzene, ahlak sağlamlığına ve günü gününe diyebileceğim alışılmış yaşama iten derin ve güçlü bir içgüdü arasındaki çatışmadan ibaret!
Bu beden hiç yaşadı mı sanki? Ben çürüdüm, koktum artık.
Okur Takip Önerileri
Eğer varlığımı kendi egemenliğim altına alamazsam, yaşamak çok anlamsız bir şey olur.
Ben, yalnızca kendim olmak, kendime dayanmak istiyorum.
Evet, aslında senin istediğin bu: bir hiç olmak, daha doğrusu, hiçbir şey olmamak.
If love be rough with you, be rough with love.
Is love a tender thing? It is too rough,
Too rude, too boist'rous, and it pricks like thorn.
RomeoKitabı okudu
Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?
“I try, but every day I lose a little, and feel more sure that I shall never gain it back. It's like the tide, Jo, when it turns, it goes slowly, but it can't be stopped.”
Yoksa dünyaya gelişimin biricik sebebi, varlığımın sadece bir yalan olduğu neticesine varmak mıdır?
“When you loved the one who was killing you, it left you no options. How could you run, how could you fight, when doing so would hurt that beloved one? If your life was all you had to give your beloved, how could you not give it?”
Sence halkın ezici çoğunluğu hakikatin ne olduğuna aldırıyor mu? Umurlarında bile değil! Sadece rahat bırakılmak ve hayal güçlerini besleyecek masallarla kandırılmak istiyorlar. Peki ya adalet? Şahsi ihtiyaçları karşılandığı müddetçe onlar için bu kavramın da zerre kadar ehemmiyeti yok.
Bazen zihnimin içinde takılıp kalıyorum işte. Bataklıkta yürümeye çalışıyormuşum gibi geliyor.
Varlığınız hakkında hüküm verirken akıl sağlığınızı bile riske atmıyorsanız ne düşünüyorsunuzdur ne de varsınızdır.
