Yazarın mutluluk üzerine çok geniş bir açıdan baktığını düşünmüyorum. Kitabı okuduğumda hep mutluluğun bir şeyleri kabullenmek ve kadercilik anlayışı üzerine kurulduğunu bunun dışında mutluluğun yakalanması zor olduğunu belirtmiş.
Elindekiler ile yetinmek , daha fazlasını talep etmemek ...
Bunların fakir edebiyatı olduğunu söyleyebilirim.
Elindekilerle buruk bir yetinmenin ve içten olmayan bir kabullenmenin bizlere gerçek değil sadece gösterge bir mutluluk getireceğini düşünüyorum.
Kısa ve uzun vadede geçerli olmayacak bir mutluluk.
Tabi katıldığım noktalar da olmadı değil.
Mesela anı yaşama ve gelecek veya geçmişe kafayı fazla yormamak üzerine yazdığı kısımlara katılıyorum ancak bunun da fazla bir şekilde olmaması gerektiğini düşünüyorum.
Sonuçta geçmiş hataları öğrenme, gelecek ise bir umut dalı bizlere.
Her şeyin dozunda olması gerekiyor.
Dogmatik ve kabullenici düşüncenin bizlere bir mutluluk getiremeyeceği inancımla birlikte inananların keyifle okuyacağı bir kitap olduğunu belirtmek isterim.
Farklı bir açıdan bakmış oldum diyelim.
Pierre Franckh