Düşünce Atölyesi
@Xeliletori
İstanbul
İstanbul
38 reader point
Joined on November 2019
Şu anda okuduğu kitaplar
Hiçbir insan vazgeçilmez değildir. Sizi üzen, kıran, değersiz hissettiren ve size iyi gelmeyen insanlara ne zamanınızı ne de enerjinizi harcamayın. Bir insana vazgeçilmez olduğunu hissettirirseniz bundan cesaret bulan o insan size karşı haddini aşabilir, sizi sömürebilir, sizi kullanabilir... Bu yüzden vazgeçmeniz gereken her insandan mutlaka vazgeçin. Vazgeçmek sizi özgürleştirir...
Bukowski der ki: İnsanlar kandırılmak istiyor Gerçeklikten, yaşamaktan korkuyorlar çünkü. Bu yüzden hep televizyon izleyip, fal baktırıyorlar. Onlara yalan söylerseniz sizi severler, en çok sizi severler. Gerçekleri hatırlatırsanız sizden uzaklaşırlar, bazen nefret bile ederler.
Nietzsche diyor ki; "İnsanın kendine dayanabilmesi ve boşluğa düşmemesi için kendini gerçekten sevmesi gerekir." Her şey insanın kendini sevebilmesi ile başlar. Çünkü içinde olmayan şeyi başkasına veremez insan. Çünkü boşluğa düşmemek için kendine tutunabilmelidir en çok.
Reader Follow Recommendations
benim gibi çocuk kalmış bir sürü deniz kabuğu
herkese her şeye kahkahalarla gülmek istiyorum bugün
sevmek istiyorum her şeyi tüm kötülüklere rağmen
çocuk kalmak istiyorum hiç büyümeden kirlenmeden
Mor Balonlar Uçurdum Sana, Arzu Sanlı
"Her şeye rağmen sıcaktı güneş. Her şeye rağmen üstesinden geliyordu insan. Hayat bir şekilde, günleri birbiri ardına eklemenin bir yolunu buluyordu, her şeye rağmen."
Mrs. Dalloway, Virginia Woolf
Düzenim bozulur,hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını?
Aşk
Aşkta her zaman biraz delilik vardır fakat delilikte de her zaman biraz akıl vardır.
Böyle Buyurdu Zerdüşt, Friedrich Nietzsche
Dünyanın neresinde olursa olsun, ister sefil, isterse tekdüze, soğuk, sıkıcı bir yaşam süren yüksek tabaka arasında olsun, hayatta hiç değilse bir kez, insan o ana dek karşılaşmadığı, bilmediği, görmediği, ona ömrü boyunca yaşadığı duygulara hiç benzemeyen duygular yaşatacak bir durumla karşılaşır. Yaşamamızı ilmik ilmik ören hüzünler arasında bir sevinç ışıltısı parlayıverir.
*Nikolay Vasilyeviç Gogol/Ölü Canlar*
"O zamanlar içimdeki çocuk daha özgür, daha cesurdu. Dünya bu kadar soğuk değildi. Herkes yüreğiyle gülerdi birbirine. İnsan sesinden medet umulurdu. Eşyalar bir salgın hastalığa dönmemişti. Pencerelerin önünden başlardı gökyüzü ve toprak. Paylaşarak büyütürdü insanlar bir hazzı; paylaşarak yenerlerdi yalnızlığı. Kimse geri çekilerek tartmazdı ağırlığını. Kimsenin önemi zenginliğinden gelmezdi. İnsanın zenginliği güzelliğiydi. Aşk bir olanaktı iyilik için. Odaların daralmaya, içimdeki sarmaşığın gövdeme dolanmaya başladığı filiz yeşili bir zamandı. Her kirpiğimden bir kuş uçuyordu. Bahar, kalbimden yürüyordu dünyaya. Her şeyi duyguların düzene koyduğu yaşlardaydım..."
İnsanın Acısını İnsan Alır
Yazık sevgime diyor birisi
Güzel gözlü bir çocuğun bile
O kadar korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir bilemiyorum sevgim acıyor...
Gemiler gene gelip gidiyor
Dağlar kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar...
Tavrım bir şeyi bulup coşmaktır Sonbahar geldi hüzün
Kış geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi gündüzün
Sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse
Başkalarıyla sürekli meşgul olan, gereksiz yere eleştiren ve yargılayan, sürekli insanların açığını bulmaya çalışan, en ufak bir şeyde insanları kötüleyen insanlar mutsuz olmaya eğilimlidir.
Kendini sürekli başkalarıyla kıyaslayan insan mutsuzdur.
Mutluluğu içinde değil, dışarda arayan, mutluluğu kişilerde arayan, eşyalarda arayan insan uzun vadede mutsuz olmaya yatkındır. Yerinde duran ve kendine hiç değer vermeyen, geliştirmeyen insan uzun vadede mutsuz olmaya yatkındır.
Mutluluğun kaynağı içimizdedir. Kendini sevmek, kabul etmek, geliştirmek ve kendine değer vermek uzun vadede bizi huzurlu kılar. Zamanın değerini bilen ve bu zamanı iyi değerlendiren insan uzun vadede mutlu olur...
Sizin bu konudaki düşünceleriniz nedir?
.....
Düşün, kim üzebilir seni, senden başka?
Kim doldurabilir içindeki boşluğu, sen istemezsen?
Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?
Kim yıkar, yıpratır sen izin vermezsen?
Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?
Her şey sende başlar, sende biter.
Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme, tükettirme içindeki yaşama sevgisini.
Ya çare sizsiniz ya da çaresizsiniz.
Hayat Dediğin Nedir ki ?, Friedrich Nietzsche