Bitirdiğinde etkisini en derinden hissedebiliyorsan , o kitap mutlak okunasıdır. Hatta ara ara , unuttukca tekrar tekrar okunmalıdır. Uçurtma Avcısı , beni gerçekten uçurdu , hüngür hüngür ağlattı, agresifleştirdi aynı zamanda duygusallaştırdı.
Yazarın dili, kalemi , tasvirleri , tespitleri çok yerinde. Yazarın okuduğum ilk kitabı ama asla son değil.
Emir ve Hasan, küçük yaşta çok büyük şeyler yaşamış iki çocuk. Henüz çocukken, hayat onlarla oyun oynamaya başlamış ve bütün yaşamları etkilenmiş. Savaşın soğuk yüzünü görmüşler. Sadakat - ihanet, doğru - yalan, dostluk - düşmanlık .....hepsi var bu hayatlarda. Karakterlerin neredeyse hepsi çok çok etkileyici; Baba , Rahim Han, Süreyya, Ali ve ah ah Sohrab senin her sahnen çok ağlattı beni , yeri geldi çocuğumun yerine koydum, kahroldum.
Her kitapta objektif olabilmek için olumsuz gördüğüm tarafları da mutlaka belirtirim. İçeriğinde olumsuz hiçbir şey olmasa bile , yazım hatası varsa mutlaka yazarım. Ancak ben , bu kitapta hiçbir olumsuz taraf bulamadım. Hatta tek bir harf yazım hatası ya da noktalama eksiği bile yok, en azından ben görmedim. Yayınevini de bu konuda tebrik ederim.
Bu kitap bende hayatı tekrar tekrar sorgulamamı , içinde bulunduğum yaşama şükretmemi , başıma gelen küçük şeyleri büyütmememi ve sevdiklerime sıkıca sarılmamı sağladı.
Sizlere vereceğim son mesaj ise " Uçurtma Avcısı , her övgüyü hakediyor. Mutlaka okuyunuz , çok gecikmeden ! "