“İçimizde Yaşar Kemal” diye çok güzel bir yazı vardı merhum Yaşar Kemal için söylenen. Ancak bende başka bir şekilde daha tezahür etti. Kemaliyetin insanın iç dünyasında olduğunu anımsattı, onu düşündürdü. İnsan, içine insandır der gibi baktı bana. İşte OKUMAK denen eylem de tam olarak bu değil mi? Bu dünyanın dar, sığ, güdük olan her şeyinden kurtulmak olarak karşımıza çıkan bu kapı bizi her yaşa, her zamana, her kişiye, her here götürmez mi? Kendini okumayı başarmış kişiler yeri gelir “Bir ben vardır bende, benden içeri” der, yeri gelir “Bir ben var ki benim içimde, benden öte benden ziyade” der ve belki bir gün gelir “Bin ben vardır benim içimde benden öte benden ziyade” der. . . 2NoktaYanYana