Lisede bir edebiyat öğretmenimizin bize verdiği bir bilgiye göre Cahit Sıtkı Tarancı, annesi ve babası bir akşam evin çatısında otururlar. Babası Cahit'in kolundan tutup onu aşağıya atacakmış gibi yapar. Cahit çok korkar, babası gülerken o ağlar.
Şiirlerinde ölüm, acı gibi temaların kaynağı bu olaya dayanıyormuş fakat doğruluğundan emin değilim.