Yaren Ekincioğlu
@Yarenekn
Sesli kitap ve şiir dinletileri için lütfen takip edin :)
youtube.com/channel/UC-IykR...
İstanbul
38 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Karalar ve denizlerin üstünde kubbe biçiminde bir büyük tavan, onun üstünde çivi çivi çakılmış yıldızlar altında insan sürüleri: Her birinin iki omzuna iki hafiye melek oturmuş, durmadan ne yaptıklarını, ne düşündüklerini yazıyor; sonra bunlarin hepsinin üstünde kulların bu jurnallara göre keyfince asıp kesen, mesela kadınlar sokakta yüzlerini açıyor diye tarlalara dolu, şehirlere taş yağdıran çatık yüzlü bir Tanri; günah işleyenleri yakmaya mahsus bir ocak ki, bir deliği açik kaldığı zaman yeryüzü sıcaktan kavruluyor; bir cennet ki içinde İstanbul çarşıları gibi yiyeceğe, içeceğe dair yok yok; yalnız şu farkla ki orada alışveriş para ile değil , Allah'ın sevgili kulları diz dize oturmuş, gece gündüz dua ve ilähi okumakla meşgul; ara sıra ibadete fasıla vererek çesit çesit nimetler yiyorlar; huriler, gılmanlarla, sefa sürüyorlar; sonra yine dua ve ilahi!
Şahin Efendi, arkadaşlarının nasıl olup da bu kadar kaba bir ahret fikriyle yaşayabildiklerine, daha ilerisi için bir merak duymadıklarına hayret ve merhamet duyuyordu.
Talihsiz Iphigenia. Babası Agememnon bir avda Artemis’in kutsal geyiğini vurmuştu. Bu yüzden Artemis, krala rüzgârları yasaklamıştı. Gemileri öylece kalakalmıştı denizde. Oysa kazanmaları gereken bir savaş vardı. Agamemnon, tanrıçanın yasağı kaldırması için öz kızını adak olarak sundu. Boğazını kesmek istedi. Fakat tanrıça Artemis kıza acıdı ve gökyüzünden bir geyik gönderdi. Böylece geyik adak oldu.
Prometheus
“İnsanlarla uğraşmayın yüce Zeus, tekin değil bu yaratıklar. Belki de sizden önce, yani Hera’dan Poseidon’dan Hades’ten yani tüm tanrılardan, belki de bizden önce, yani Kronos’tan Rgeia’dan, Gaia’dan Uranos’tan, yani tüm titanlardan önce onlar vardı. Belki de bütün şanlı Titanlar, görkemli devler ve siz kudretli tanrılar, yani bütün ölümsüz varlıklar, insan denen o ölümlü varlığın hayalleriyiz. Belki de bizi yaratan onların zihinleridir akıllarıdır rüyalarıdır belki de onların inancı olmasa biz olmayız, belki de onların duaları olmasa gücümüzü kaybederiz. Küçümsemeyin onları yüce Zeus, gizemli bir yan var bu insan denen mahlukatta, karanlık bir taraf.”
Okur Takip Önerileri
… ülkenin cehennemin dibine doğru yuvarlandığı o kaotik ortamda ülkeyi yöneten bazı politikacılar inatçı bir taraftarlık ve koyu bir aymazlık içinde olup bitenleri kâh arkasına geçip bir amigo bağnazlığı ile kışkırtıyor kâh bir sinemasever coşkusu ile seyrediyor, iki ateş arasında tir tir titreyen çaresiz halk ise “ Artık başımıza kim gelirse gelsin; yeter ki bizi bu cehennemden kurtarsın!” diyecek kadar canından bezmiş durumdaydı.
Her hareketimizden önce bütün sonuçlarını tahmin etmeye çalışsak, bunları ciddi olarak düşünsek, önce kesin sonuçları, sonra olası sonuçları, sonra rastlantısal sonuçları, daha sonra da hayali sonuçları düşünme kalksak, kımıldayamayız bile, tek bir adım atamayız.
Ya onu sevmem, ya ondan nefret etmem gerekiyordu.Her şeyden önce de, duygum ne olursa olsun, yeniden görmem gerekiyordu onu, hem de hemen.
Bu arzu aklıma girdi, uzun zamandır kımıltısız kalmış bir bedende en sonunda beliren istemin tüm şiddetiyle saplandı kaldı.
İstediğine erişmek için ne yollara sapmaz, ne nedenler bulmaz ki şu gönül.
Zaman geçtikçe, birlikte yaşarken ve genetik değişimler olurken, vicdanımızı giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna buladık, bu da yetmiyormuş gibi, gözlerimizi içimizi gören birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla inkar etmeye çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç çekincesiz gözler önüne serer hale geldi.
Bu âlem birbirini yemek, mahvetmek için kurulmuştur. Her şey birbirinin değişmez düşmanıdır. Birbirinin hırslı dişlerinden ve yem olmaktan kurtulanları da bir gün gelir ecel denilen büyüleyici korkunç yaratık yutuyor. İşte gerçek budur. Konulmuş prensiplere uymayınız. Benliğinizden başka varlık, zevkimizden başka amaç tanımayınız.
Eğer varsam niçin yok olacağım? Yok, olmayacaksam, ruhum ölümsüz mü kalacak? İşte şüphe ejderhasının yetiştiği denklemin bu son kısmı idi. Ruhum ölümsüz kalacak mı? Ruh nedir? Kendiliğinden mi oluşur? Kim olduğunu bilir mi? Varsa vücuttan ayrıldığında ne gibi durum alacaktır?
Nereden geldik? Nereye gidiyoruz? Saf bir inancın pek güzel cevap verdiği bu soruya akıl ve bilim cevap vermiyordu.
Ben küfür ile imandan, ikrar ile inkardan, tasdik ile şüpheden meydana gelmiş bir şey olmuştum.
Ben eksik parçayı buldum.
Kulakları onun ağzından çıkan kelimeleri duyuyor, beyni anlamsal değerlerini algılıyordu, ama umutsuzluğunda ve sevincinde onunla birlikte değildi.
Hepimiz geçici birer gölgelerden başka bir şey değiliz.
