Onlar ümidin düşmanıdır, sevgilim,
akar suyun,meyve çağında ağacın,
serpilip gelişen hayatın düşmanı.
Çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına:
– çürüyen diş, dökülen et -,
BİR DAHA GERİ DÖNMEMEK ÜZERE YIKILIP GİDECEKLER.
Ve elbette ki, sevgilim, elbet,
dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya,
dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle:
işçi tulumuyla
bu güzelim memlekette hürriyet…
~Nazım Hikmet Ran