Yaşar kemal'in okuduğum ilk kitabı. Alışık olmadığım bir anlatımı olduğu için kitabı okurken bir süre tuhafıma gitti. Betimlemelerini beğendim. Karışık bir olay örgüsü yok, oldukça basit. Neden bilmiyorum ama karakterlere ısınamadım. Ajitasyon yapıp insanlara "Ben bu kuşu yakalayıp kafese attım, parayla alıp uçurmazsan hepsi ölecek." diyerek para kazanmaya çalışan çocukları anlatıyor. Açıkcası bu "azat uzat, beni cennet kapısında gözet" geleneğinin yitip gitmesi benim açımdan güzel bir şey. Kitap boyunca çocuklar, sırf bu kuşları satın almadıkları için İstanbulluların vicdansız olduklarından bol bol yakınırlar, küfürler savururlar. Çocukların en sonunda insanları " Size iyilik yapma şansı veriyoruz. Siz almazsanız hepsini öldüreceğiz." diyerek manipüle etmeyi de başaramadıklarından dolayı satamadıkları kuşları gerçekten öldürüp yediklerinden bahsedilir. Halk suçlu da bu çocuklar gerçekten masum muydu? Satın alınmayan bu zavallı kuşları salmak çok mu zordu?
