_Zekaca kimseden aşağı değildi, dedi. Tertemiz, billur gibi bir ruhu vardı. Asil heyecanları olan bir insandı. Ama hiçbir şey yapmadı. _Niçin? Ne yüzden? _Ne yüzden mi?.. Oblomovluk!
Canlı, hareketli bir ruh bazen hayatın sınırlarını aşar, tatmin edilemez olur;bu yüzden umutsuzluğa düşer, bir an için hayata küser;bu hal,hayatın sırlarını arayan ruhun sıkıntısıdır...
Ne bulabilir insan orada? Fikir meseleleri mi var? Duygu meseleleri mi var? Bu hayatın bir ekseni yok. Bütün salon adamları benden çok daha uyuşuk, benden çok daha ölü.