Zaman geçiyor.Günler,aylar,yıllar ve mevsimler değişiyor.
Zamana da kızmamak gerek.
Asıl değişim insanlarda.
Kimse ilk gün ki gibi bakmıyor diğer gözlere.
O kalp,ilk gün ki gibi atmıyor artık.
Hayat bu işte.
Hiçbir şey kalıcı değil.Bizde değiliz.Ne zaman gideriz buralardan orası tam bir muamma.
Dönüşü de yok bu gidişin.
Üzülüyorum bu yüzden.
Bir gün herkesin öleceğini bilmek içimi rahatlatıyor.
Beni yaşarken bile öldüren insanların canı cehenneme bu yüzden.
Bir rüyanın içindeyiz hepimiz.
Kimisi umutlu kimisi ise ‘umut’suz.
Bazıları şuan kabus bile görüyordur.
Yazık onlara.
Su döküpte uyandırmak istemem onları.Haddim değil.
Herkesin rüyası farklıdır tabi.
Bir de rüya tabirleri var.
Ne saçma şey ama.
Benim olan rüyayı,başkalarının yorumlamasına izin vermem.
Sahiplenmek önemli.Ve son sözüm;
‘’Rüyalar da buluşalım sizinle.’’
SALİH SARIKAYA/VEDA SOKAĞI