Kitaptaki her cümleyle birlikte herkes, kendi yaşam sahnesinde bir geri dönüş yaşayarak geçmişin içindeki rolüne yeniden can verdi ; yine aynı şekilde gerçekleştirdi rolünü, ama yıllar sonra yıkılan enkaz tarafından izlendiğini bilmeden . Kitapta , bazı cümleler “insanlar vardır … “ gibi ibarelerle tekrarlanıyor evet herkesin kitabı okurken kendi içine sığındığı insanlar vardır ; korku ve kaygıyla eriyen, bunu diğer insanlara bulaştıran insanlar vardır. İnsanlar vardır, bunu bir yazgı kabul edip kendi iç alemine sığınan ve orada her şeyi en uç noktada yaşayıp yaşamamış gibi davranan insanlar vardır . Okuduğu her satırda boğulan ve bu benmişim diyerek belki de yıllar öncesindeki bir sahneye gidip gözleri dalan, orada kalan insanlar vardır , o sahnedeki minik kıza seslenmek isteyen ama kaderin hiçbir zaman değiştirilmeyeceğini bildiği halde o kıza yine de umudunu yitirme diye seslenmek isteyen insanlar vardır…
