Birkaç gün önce üçüncü şiir kitabımın yazımını bitirdim. Hayatın bazı getirileri gereği planladığımdan çok önce sonlandı. Bittiğini hissetmemin ardından yazamamış, üç gün sonra yeniden klavye başına geçmişken kitabımı olması gerektiği sonla bıraktığımı fark ettim. Ve bitirdim. Aklımda kurduğum yoldan saparak daha güzel bir veda etti.
İlk kitabım 'Ruhumun Duvarları- Dürbünümde On Sene' ve hemen ardından ikinci kitabım 'Süveyda- Kırık Camlar Müzesi'nin devamı niteliğindeki kitabımı istediğimden daha geç yayınlamak niyetindeyim. Üniversiteye başlayacağım şu yılı eğitimime ayırmak, bu sürecin içinde yazımına devam ettiğim kitapları da bitirmek istiyorum.
Her şeyin zihnimde oluşturduğum güzellikte yaşanması dileğiyle...
Hâlâ beynimin sinirleri arasında kıvılcımlanıyorsun
Hücrelerimin onca ölü ve kayıp duyguları içinden.
Umutlar hapishanesinde
Ve yaşım üniversiteliye dayanmış iken...
Sana en çok sevdalarımda duruca yaşamak yakışıyor.
Damarlarını yol bellemişsin gözlerimin, beliriveriyorsun.
Yüreğimin onca hücre zarından geçip yaşama tutunabiliyorsa
Umutlar hapishanesinde
Ve yaşım delikanlılığın çağındaki ilk cevher iken...
Bana en çok hatıralara vefa borcu hissetmek yakışıyor.
İnsanlara şiir okumak,
Aşklaraysa en çok ayrılık yakışıyor.