Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Rabia

Sıkıntılar güzel günlerin müjdesidir aslında..
Reklam
Biz ne biliriz hayat serüvenini, herkesin penceresindeki başka çiçektir. Kimse kimseninkini bilmez. Herkes görmezden gelir çiçeksiz kalan pencereleri. Saksılar boştur ama kimse sormaz. Sulanmamışlar mı? Tohum mu dikilmemiş? Güneş mi soldurmuş? İlgisizlik rüzgarları mı esmiş? Bu alemde herkes kendi penceresine, kendi çiçeklerine odaklı yaşıyor.
— Kitapları sever misin ? — Evet kitaplar bazen insanların anlatamadıkları taraflarını yansıtır, hayat bulmacasının anahtar kelimelerini sunar insana. Yüreğe iyi gelir..

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
“Öyle anlar vardır ki tüm acılarınızı yoğun yaşarsanız da sarıldığımızda iyi hissettiğimiz insanlar vardır. Onlar hiç konuşmasalar da varlıklarıyla bile insana zaman ve mekandan uzak, dünyada yakalanmayan bir boyutu yaşamamıza rehberlik ederler..”
Annesiz babasız sevdiklerine hasret kalan bir yavruyu kuş tüyü yataklarda da yatırsanız rahat ettiremezsiniz. O öksüz ve yetimdir. Yüreğinde, dört mevsim buz tutan ve hiçbir şekilde ısınmayan yerler vardır. O yüreğe güneşi de koysanız ısıtamazsınız
Reklam
Sabır, Mahir bir ustadır. Ya teslimiyetle en kıymetli cevher olur ya da isyan dağının eteklerinde yok olur gider.
Istırap ile yanan yürekler, su içince yangının söneceğini sanırlar. Lakin öyle acılar vardır ki deryaları da kana kana içseniz son nefese kadar harından ödün vermez.
Duraksadı, ne diyeceğini bilemiyor gibi görünüyordu. “Böyle şeyler kimin aklına gelir ki? Kim böyle yerler yapabilir? Bu yerleri inşa edip bunca insanı öldürür? Böylesine toplu bir vicdan eksikliği nasıl olabilir?
Sayfa 57 - Deli dolu yayınlarıKitabı okudu
Bir kaç dakika ses çıkarmadan oturduk. Sonunda uzanıp elimi onunkinin üstüne koydum. “İyi ki hayattasın,” dedim. “Bazen, öyle miyim gerçekten, diye merak ediyorum.” Dedi
Sayfa 57 - Deli dolu yayınlarıKitabı okudu
“Annem iyi bir kadındı, hakkını vermeliyim. Ancak sahip olduğu esas gücü asla kullanamadı ve başkalarının fikirlerini fazla önemsedi.”
Reklam
Benim için savaş bitmek bilmemişti, olup bitenlerden ötürü kendi içimde yaşadığım suçluluk duygusundan bir an olsun kurtulamamıştım.
“Yanıma yanaştı ve neyim olduğunu sordu. Başımı ona doğru kaldırdım ve o an içimde hevesli bir kıpırtı hissettim; bana sarılmasına yada başımı omzuna yaslamaya izin vermesine ihtiyacım vardı.
Bu tarafta insan yaşamın parfümünü içine çekiyordu, oradaysa ölümün pis kokusuyla boğuluyordu.
Aynı fikirdeyim, bende onun gibi korkuyordum, yine de birilerinin beni bu vahşetin ortağı sayabileceği düşüncesi dehşete kapılmama sebep olmuştu.
Sayfa 12 - Deli dolu yayınlarıKitabı okudu
Tükenmişlik hissi her yana hâkimdi..
Sayfa 11 - Deli dolu yayınlarıKitabı okudu
121 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.