Reader Follow Recommendations
Dedem anlatıyor, biz sesin gittiği yere doğru yol alıyoruz. Ses nereye, adımlar oraya. Kulaklarımız görmeye başlıyor. Ilk ve son defa bu zifiri karanlık gecede "İşitmek, görmekten evvel gelir." sözüne hak verdim.
Kulaklarım üşüse de karanlık da olsa görüyorlardı. Evet sesi takip ederek yürüyorlardı. Yoksa yolu nasıl bulabilirdik.
Kulakların görmesi için aydınlığa ihtiyaç yoktur.
Bana öyle geliyor ki birini gerçekten sevdiğinde başka birini sevebileceğin aklına bile gelmez.
İnsan kötü bir şey yapacağı zaman, mutlaka vicdanını susturacak bir neden bulur.
