Tolstoy’un insanın doğayla ve kendi arzuları, ihtirasları, aç gözlülüğü ile mücadelesini son derece etkili bir kar fırtınası üzerinden kurguladığı güzel bir eser. Para kazandıkça aç gözlülüğü artan ve hırsın en nihayetinde gözlerini metaforik olarak körleştirdiği bir efendi ile onun köylü doğdum köylü giderim kaderim bu benim söyleminden vazgeçmeyen hizmetlisinin ayazda yollarını bulmaya çalışmalarını okuyoruz. Etkili tasvirlerle dolu, karı, soğuğu, karakterlerin sıkışmışlıklarını çok iyi resmediyor. Atmosferi yaratmakta çok mahir. İç sesleri çok etkin kullanmış. Sonunda da öldükten sonraki hayat için o malum merak unsurunu da eklemiş. “Pek yakında öğreneceğiz,” demiş. Kapanış cümlesine “Allah gecinden versin diyerek ,” yorum yapıyorum. Ben yürüyüşte dinledim, sizlere keyifli okumalar.
