Sanki herşey heyecanını yitirdi. Tüm güzellikler birer birer kaydı elimden. Kasvetli hayatıma hergün bir yenisi ekleniyor. Bir öncekinden daha karanlık daha yorucu daha aşılması zor... Ahh çilekeş hayatımın çekilmesi zor günleri... Üzerimde öyle bir yük var ki nefes aldırmıyor. Gönlümde öyle bir yara var ki hiç bir merhem iyi etmiyor.. Gönlümün yarası, hayatımın amaçsızca boşlukta savrulup yok olacağı güne eşlik ediyor. Her geçen gün biraz daha yok oluyorum. Hayal meyal hatırımda kalan çoçukluğum, tamamlanamamış hikayelerim... Hissettiğim tek şey acı, yaşadıklarımsa sanki sadece hayal kırıklıklarından ibaret.. Yine bir çıkmazdayım. Ama bu sefer ki diğerlerinden farklı. Bile bile işlediğim, geri dönüşü olmayan, hayatımın en büyük hatası. Beni bu çıkmazdan bir ölüm kurtarır bir de Allah. Bu gördüğüm son bahar olsun Allahım. Bir bahar daha görmek istemiyorum...
"İnsana ilham dağda gelir ama medeniyet ovada kurulur. Dağlar vahiy alacakları davet eder, ovalar şehir kuracakları. Dağ yalnız yükselmenin değil, yücelmenin de mekânıdır. Dağlara terk ederek çıkılır. Bütün ağırlıklar atılarak..."