Ne zaman dağılsa sesim
Şakağıma dayardın gözlerini
Oysa adınla başlamak istedim bu akşama
İstedim ki bir ayrılıkta bitmesin buruk
Günlerdir bir tek dize düşüremedim
Bu kaçıncı sürgünüm bütün renklerimi götürdün
Kanayan bir öyküdür içimizdeki bozgun
Hergün yeni bir hüznü takıp koluna
Bütün saatleri acıya kuruyor sanki
Şarkıların hüzzam makamındayız
Kanıyoruz göçebe yollarda yılkı atlar
Bir acı kahve hatrını unuttuk
Her köşe başında bir maskara
Hayat mütevazı olmayı hak etmiyor; biliyorsan susma, haklıysan alttan alma, rahatsızsan çek git, kaliteni düşüyorsa gönlü uzak tut, heyecanları değil seviyeyi esas al, günü kaybet ama geleceği kazan ve asla güzde yalnız bırakanı baharına ortak etme.