Etrafım saman yığını
Bedenim hasta
Umutlarım hala çocuk gibi
İnsanlar yok yapayalnızım
Sesler yok duyamıyorum onları
Arıyorum, bulamıyorum bulmak istemiyorum belki de
İstekli de değilim zaten
Bu anım güzel bu anımda huzurluyum
Dursun zaman
Dönmesin dünya, sussun insanlar, ağlamasın çocuklar
Gülsün çocuklar, rüzgar essin, güneş açsın dursun zaman
Şiir mısralarıyla seslen bana, gel kara saçlı başını yasla omzuma dursun zaman
Hiç duymadığım sesinle seslen dursun zaman
– Yapıyorum, dedi.
– Ne yapıyorsun?
– İş yapıyorum.
– Ne işi yapıyorsun?
Delikanlı biraz sustuktan sonra ciddi bir eda ile:
– Düşünüyorum, dedi.
(öyle ya en önemli ama çoğu insanın yapmadığı iş...)