Yusuf ozan han
@YusufOzann
Lisans
İstanbul
İstanbul, 1989
3 reader point
Joined on July 2023
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
En son ne zaman an’da kalıp gerçek bir mutluluk yaşayıp, içten bir kahkaha attın ?
Belki de çok uzun zaman önceydi..
Hadi kandırmayalım birbirimizi..
Hatırlamıyorsun değil mi ?
Sürekli bi dalgınlık hali, boş bakışlar, pişmanlıklar, kurulan toz pembe hayaller ve kendi kendine mırıldanmalar sonrası oluşan sessizlik..
Geriye kalan ise o sefil yalnızlık duygusu.
Hayatın sana olan adaletsizliğine ve merhametsizliğine karşı içten içe büyüttüğün öfke ve artık akışına bıraktığın o umutsuzluk hali…
Ve yarın yeni bir b.ktan gün,
Aynı şeylerin tekrarı ve yinelenerek yaşanan ne yapacağını bilememezlik durumları.
Hiç bir yere gitmeyen ama hiç durmayan tren gibi…
Yaylalar, ormanlar, madenler, hükümetimiz, muhalefetimiz, şirketler, holdingler, tarikatlar,medyamız, akademilerimiz, sebze meyvelerimiz, hayvanlarımız, hayatlarımız hepsi onların elinde..
Biz küçücük kalmışız karnımızı doyurmaya çalışıyoruz..
İçimizde ki yaşama sevincini almışlar
Yiyecek ve battaniye karşılığında ruhumuzu satın almışlar..
Bizde işte; Borsa dolar altın, indimi çıktımı ona sevinip üzülüyoruz….
Esir ülkenin insanları..
Firavun ve köleleri…
Eskiden, hayvanlarımızın çokluğuyla sevinirdik bu sene et bol kurbanda yardımlaşır et yüzü görmeyen aile kalmazdı..
Şimdi ise borsa bitcoin dolar düştüğünde milletçe seviniyoruz…
Eskiden hiç değilse hayvanlarımız vardı kendi kendimize yetiyorduk
Şimdi ise olmayan dolar ve altınlarımızın yükseldiğine üzülüyoruz,
Üstüne hayvanlarımızda bitti gitti..
Ruhumuzda çürüdü…
Reader Follow Recommendations
Ne tuhaf bir kader..
Yaş 35, yolun yarısı..
Benim mi Allah’ım, bu yaşamak isteyipte yaşayamadığım hayat…
Umutla Beklemek, neyi beklediğini bilmeden.
Belirsizlikler ve çaresizlikler…
Hayır hayır bu kadar kötü olmamalı..
Bunca zorluğu, çileyi ve rezilliği çekecek kadar napmış olabilirdik…
Sahi biz ne yapmıştık ?
Belki de Yunus gibi alıp başını gitmek ve Ninova’yı terketmek lazım gele…
Halihazırda İbretlik bir balina hadisesi yaşar ve pişman olup kendimize geliriz…
Yusuf ozan han tekrar paylaştı.
Yalancı ve sahtekârlar. Yalanla yaşıyorlar. Yalan olmadan yaşamayı dahi düşünemezler.
Sayfa 175Kitabı okudu
Hep aynı, herşey aynı.
Rutin monotonluk.
Gecem gündüzüme karıştı.
Vakit sanki kısaldı, simülasyon gibi.
Zaman kavramını kaybettim.
Kölelik, teknoloji, ağır şartlar,
acımasız düzen.
Duygu ve düşüncelerime tecavüz etti.
Bütün insani duygularımı kaybettim..
Ve öfkeli kalabalık grup, İsa nın yanına gelerek bu kadını Musa nın hükmüne göre yargılayalım ve taşlayalım derler.
İsa da kabul eder ve bir ayna ister, kalabalık grup ayna ya baktıkları anda, zamanında işledikleri günahları görürler ve taş attıkları an bu günahlarının herkes tarafından görüleceği onlara o an bildirilir.
Ve İsa haykırır : haydi ! İlk taşı Günahsız olanınız atsın !
Başta ihtiyarlar olmak üzere kalabalık grup rezil olma korkusuyla, hiçbiri tek taş dahi atamaz ve orayı sessizce terkederler.
Sözün özü başkalarına bok sallamadan önce dönüp kendimize bakalım.
İnsanların neler yaşadığını bilmeden,
ne zorluklarla mücadele ettiğini görmeden,
ailesinde yada kendisinde ağır hastalıklar, maddi sıkıntılar vs olup olmadığını düşünmeden,
s.kik s.kik konuşup hakkında mizah yapıp, hüküm veren,
önyargı manyağı nefret edilesi aşağılık sefil yaratıklar doldu heryere..
Ne kadar ülkemizi sevsekte haketmediğimiz hayatı yaşayınca, yıllarımız heba olunca insan üzülüyor..
Bir ülke de vatandaşlar, en azından başta kırmızı et olmak üzere yiyeceğe ve barınmak için bir eve ulaşma durumu bu kadar zor olmamalı…
Bi İsviçre, Japonya, Kanada gibi ülkelerde sadece 1 ay yaşarsanız, gördüğünüz inanılmaz yaşam tarzı sonucu bir daha asla Türkiye’ye dönmek istemez ve Türkiye’de bizi uyutan bütün siyasileri öldürmek istersiniz…
Ne feryâd edersin , ne isyan edersin ?
Daha sen dünyaya gelmeden kaderin yazıldı.
İmtihana tabi tutulacaksın ve hiçbirşey istediğin gibi olmayacak.
Ölümlerle acılarla yokluklarla yıkılacaksın,
Hayal kırıklıkları ve umutsuzluklarla perişan olacaksın ,
Lakin kendini çırıl çıplak ve yalnız hissettiğin o anlarda yaratana “dua” edeceksin…
“Yoksa insan, kendisinin başıboş bırakılacağını mı sanır ? “
Bıktık artık kavgalardan, kaygılardan, umutsuzluktan…
Bıktık artık kölelikten, sefaletten yoksulluktan…
Bıktık artık malına mülküne makamına güvenip efendilik taslayandan…
Bıktık artık bu kısırdöngülerden..
Bıktık bu kalabalıklardan…
Şu gökkubenin altından bir rüya gibi geçip giderken, bizi insan gibi yaşamaktan men etmişlerdi.
Yiyecek ve barınak karşılığında hayatlarımızı satın alıp, içten bir gülümsemeyi bile bize çok görmüşlerdi.