Zehra Özmen tekrar paylaştı.
" Birlikte kaç yılı geride bıraktık?
Uzak mesafe dediler, hepsini aştık,
Sarılmak için haftalar, aylar saydık."
Zehra Özmen tekrar paylaştı.
Tutsan elimi, hiç bırakmasan...
Unuttursan yalnızlığımın o sessiz gürültüsünü...
Gelsen, çıkarsan beni bu dipsiz kuyudan...
Çehrenin güzelliğine bakıp da dalsam,
Ellerin, ellerimi hiç bırakmasa...
Okur Takip Önerileri
Yakar, bilirim içini gurbet acısı.
Kalınca mı zor hasret, gidince mi, söyle kolay hangisi?
Sevenlerime yük olmaktan,
Bilinmeze yol almaktan,
Duvar dibinde yığılıp kalmaktan,
Allah’ın verdiği cana kıymaktan korkuyorum.
Kaderde yazılan gelir başa.
Allah’a isyan etmem, haddime değil, haşa!
Yazılan neyse odur olacak, çırpınmak boşa!
Şükredemem diye korkuyorum.
Anlayamadım bu işte bir iş olduğunu,
Geç de olsa anladım her şeye geç kaldığımı.
Biliyorum niye yalnız kaldığımı,
Fark ettim şimdi yaşarken öldüğümü,
Yazmam artık bir daha sildiğimi.
Tutsan elimi, hiç bırakmasan…
Unuttursan yalnızlığımın o sessiz gürültüsünü…
Yok kimsem, dönüp baktım ardıma,
Sağ sola savrulan, yanmış küle benzedim.
Sevgiyle ilgili çok şey dese de şair,
Neden bilmemdir, inanmıyorum.
Sevgisizlik, bulaşıcı heralde bu dönemler,
Seviliriz belki, bilemiyorum.
Unutulmuyor bazı anlar inan ki.
Unuturum belki de bilemiyorum.
Hiç olmamışım, yokmuşum bu karede,
Kaybolmuş gitmişim, izim bile kalmadı.